8 Μαΐου 2004. Η Leeds United αντιμετωπίζει για την 37ηαγωνιστική της Premier League την Charlton στο Elland Road με τον αγώνα να είναι ζωής και θανάτου και τους γηπεδούχους να θέλουν μόνο νίκη. Το τελικό σκορ ήρθε 3-3 και τότε, ξεκίνησε η κατηφόρα. μετά από 22 χρόνια, η Leeds United υποβιβαζόταν ξανά στην Championship.
Αναμφίβολα, όταν ακούει κανείς Leeds United, το μυαλό του δεν πάει άμεσα στην Championship. Πάει σε μία άλλη εποχή, τη χρυσή εποχή των «Λευκών», όπου φάνταζαν μία σκληρή και πολύ δυνατή ομάδα εντός και εκτός των συνόρων της Μεγάλης Βρετανίας. Μια ομάδα κόσμημα, που θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι οπαδοί της είναι από τους πιο φανατικούς στο Νησί. Και όμως, αυτή η ομάδα ξέφυγε από την πορεία της.
Για περίπου 12 και αισίως 13 χρόνια η ομάδα του Elland Road βολοδέρνει στις μικρότερες κατηγορίες του αγγλικού πρωταθλήματος. Αρχικά στην Championship και για τρία χρόνια, από το 2007 έως το 2010 στην League One. Πώς έφτασε όμως ως εδώ, πώς κατάφερε μία ομάδα στολίδι του αθλήματος, να παλεύει για να διατηρηθεί στην Championship.
Ο χρόνος πάει πίσω, 16 χρόνια πριν. Η Leeds μέχρι τότε ήταν μια κλασσική ομάδα της Premier League, κουβαλούσε στην πλάτη της τρία πρωταθλήματα, με το τελευταίο να είναι σχετικά πρόσφατα, το 1992, και είχε φτάσει και με την μεγάλη ομάδα που είχε στήσει ο Bryan Clough και απογείωσε ο Jimmy Armfield στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1975 κόντρα στην Bayern Munich, χωρίς όμως να κατακτήσει το τρόπαιο. Ο κόσμος είχε βιώσει την ευρωπαϊκή πορεία και επιτυχία και το 2000 την αναβίωνε ξανά. Αυτή τη φορά με άλλη ονομασία, το Κύπελλο Κυπελλούχων είχε γίνει Κύπελλο UEFA και η τότε ομάδα του David O’ Leary έφτανε στα ημιτελικά κόντρα στην μετέπειτα κάτοχο του τροπαίου, Galatasaray. Μάλιστα, ο αγώνας της Κωνσταντινούπολης ήταν ιδιαίτερος για την Leeds United, μιας και δύο οπαδοί της ομάδας είχαν μαχαιρωθεί και σκοτωθεί πριν τον αγώνα.
Θυμηθείτε εδώ τη μάχη της Leeds United με την Galatasaray!
Η επιτυχία της Ευρώπης όμως μεταφέρθηκε και εντός συνόρων, με την ομάδα του O’ Leary να μπαίνει στην 4αδα της βαθμολογίας και να μετέχει για πρώτη φορά στο Champions League με αυτή τη δομή και αυτό το brand name. Ο’ Leary χτίζει ένα οικοδόμημα με πολλούς Βρετανούς παίκτες, παίκτες οι οποίοι είχαν αναδειχθεί από τις ακαδημίες της ομάδας και είχαν πάρει το βάπτισμα του πυρός από τον προκάτοχο του Σκωτσέζου προπονητή, τον George Graham, και με ποιοτικές προσθήκες, ανεβάζει τον πήχη. Όλοι θυμούνται τον Rio Ferdinand στα πρώτα του βήματα να είναι μόνος του όλη η άμυνα των «Λευκών», όλοι θυμούνται τον Harry Kewell να καλύπτει όλη την αριστερή πλευρά και να έχει εξαιρετική επαφή με την μπάλα, και φυσικά ποιος μπορεί να ξεχάσει το ανεπανάληπτο δίδυμο των Mark Viduka και Alan Smith στην κορυφή της επίθεσης. Η εκπληκτική αυτή ομάδα καταφέρνει να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης και αποκλείστηκε στο τέλος από την πανίσχυρη τότε Valencia του Hector Raul Cooper.
Μπορείτε εδώ να θυμηθείτε την πορεία της ομάδας μέχρι τα ημιτελικά (Part 1).
Η πορεία αυτή δημιούργησε απαιτήσεις και προσδοκίες τόσο από τους φίλους της ομάδας όσο και από τον ιδιοκτήτη της, Peter Ridsdale, ο οποίος αποφασίζει να εκμεταλλευτεί τα έσοδα από τα τηλεοπτικά του Champions League, όμως ο αποκλεισμός της ομάδας από την προκριματική φάση, δημιουργεί οικονομικά προβλήματα, τα οποία αρχίζουν να διογκώνονται. Η Leeds αναγκάζεται να πουλήσει τον Rio Ferdinand έναντι 30 εκατομμυρίων λιρών, απόφαση που δεν βρίσκει σύμφωνο τον O’ Leary, ο οποίος αποχωρεί από τον πάγκο της ομάδας. Τη θέση του παίρνει ο Terry Vinables, ο οποίος όμως δεν κατάφερε να βοηθήσει ουσιαστικά την ομάδα, με αποτέλεσμα η ομάδα να μην πάρει το εισιτήριο για το Champions League και τα χρέη να αρχίζουν να πνίγουν την ομάδα, η οποία χρόνο με το χρόνο ξηλωνόταν πλέον για να καλυφθούν οι οικονομικές τρύπες.
Θυμηθείτε πώς έφτασε η Leeds στα ημιτελικά του Champions League (Part 2)
Φτάνει η μαύρα σελίδα στην ιστορία των «Παγωνιών». Η σεζόν 2003/04 είναι το πιο λυπηρό σημείο στην ιστορία της ομάδας. Ο μέχρι τότε πρόεδρος της ομάδας, Peter Ridsdale, αποφασίζει να παραιτηθεί από τον προεδρικό θώκο και την ομάδα αναλαμβάνει ο Gerald Krasner, με σκοπό να την «καθαρίσει» από τα χρέη, ενώ στον πάγκο κάθεται ο Eddie Gray. Το ρόστερ όμως δεν θυμίζει σε τίποτα την πανίσχυρη ομάδα των πρώτων ετών της χιλιετίας, με τον υποβιβασμό να χτυπάει την πόρτα και την Leeds να χάνει στα… σκοτάδια των μικρότερων κατηγοριών.
Από τότε η ομάδα του Elland Road έζησε κι άλλες ταπεινωτικές στιγμές. Τα χρέη αντί να μειώνονται διογκώνονται όλο και περισσότερο, με την ομάδα να υποβιβάζεται το 2007 στην League One και να ξεκινάει την επόμενη χρονιά με -15 βαθμούς λόγω παραβίασης κανονισμών, για να έρθει η ομάδα του 2010 και να ανεβάσει την ιστορική ομάδα ξανά στην Championship.
Το παρόν βρίσκει την Leeds United στην 5η θέση της δεύτερης μεγαλύτερης κατηγορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου, και παλεύει για ένα εισιτήριο για την Premier League, με τον Garry Monk στον πάγκο πλέον, και τον Ιταλό Massimo Cellino να έχει αναλάβει την ομάδα διοικητικά. Η Leeds United μπορεί να μην είναι πλέον στην Premier League, μπορεί να μην έχει το ρόστερ που είχε κάποτε, η φανέλα όμως παραμένει βαριά και η ιστορία της έχει χαραχτεί στο χρόνο, γι’ αυτό και σήμερα ετοιμάζεται να δώσει μια ακόμα παράσταση, αυτή τη φορά στο Anfield για το EFL Cup.
