Ο αρχισυντάκτης του englishfootball.gr, Μάριος Μπούλης, σχολιάζει την αποτυχία των αγγλικών ομάδων, πλην της Leicester, να προχωρήσουν στη συνέχεια του Champions League.
Πριν από λίγες μέρες ο Νίκος Γεωργόπουλος σας είχε αναλύσει τους λόγους που οι αγγλικές ομάδες δεν καταφέρνουν τα προηγούμενα χρόνια να κάνουν πορεία στο Champions League. Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια οι αγγλικές ομάδες δεν μετρούν επιτυχίες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οι ευρωπαϊκές επιτυχίες σταματούν το 2013 όταν η Chelsea κατακτά το Europa League ενώ ένα χρόνο πριν κατέκτησε και το Champions League σε μία από τις πιο τρελές πορείες προς την κορυφή του ποδοσφαιρικού Έβερεστ.
Τα επιχειρήματα των αποτυχιών
Οι φυσιολογικές απαντήσεις όταν κάποιος διερωτάται γιατί οι αγγλικές ομάδες δεν μετρούν επιτυχίες τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, είναι δύο. Η μία έχει να κάνει με την ταυτότητα και το χαρακτήρα των αγγλικών ομάδων, σκέφτονται δηλαδή περισσότερο την Premier League και ασχολούνται περισσότερο με αυτή παρά με το Champions League. Κλασσική σοβινιστική άποψη με αγγλική λογική. Η άλλη απάντηση είναι ότι είναι τόσο μεγάλη η κούραση των αγγλικών ομάδων λόγω των εγχώριων διοργανώσεων που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν και στην μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση.
Και οι δύο απαντήσεις έχουν ισχυρές αδυναμίες, οι οποίες εκφράζονται από το πρόσφατο παρελθόν. Αν πράγματι οι Άγγλοι και ειδικά οι Αγγλικές ομάδες «σνόμπαραν» τους ευρωπαϊκούς τίτλους τότε γιατί μέχρι το 2012 υπήρχε ισχυρότατα παρουσία σε τελικούς ή ημιτελικούς; Και γιατί τότε συμμετέχουν κιόλας στην διοργάνωση, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να επιβιώνουν και με τα έσοδα από τα τηλεοπτικά κέρδη της Premier League; Όσο για την κούραση των παικτών, τα τελευταία χρόνια δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα ως προς τις εγχώριες διοργανώσεις σε επίπεδο αύξησης ή μείωσης αγώνων. Όλα παραμένουν σταθερά και ανέγγιχτα οπότε και αυτό το επιχείρημα καταρρίπτεται από το παρελθόν μιας και θα μπορούσαν και οι ομάδες που τα τελευταία χρόνια έφτασαν σε τελικό ή ημιτελική φάση να επικαλούνται την κούραση.
Ο ουσιαστικός λόγος και ο σταθερός παράγων
Αυτές οι απαντήσεις, λοιπόν, αγγίζουν περισσότερο την αφορμή, παρά το ίδιο το πρόβλημα. Και ο πραγματικός λόγος που ένα πρωτάθλημα αποτυγχάνει σαν πρωτάθλημα στην Ευρώπη είναι η αποσταθεροποίηση του πρωταθλητή. Φανταστείτε ένα πρωτάθλημα σαν ένα πλανήτη. Ο χρόνιος πρωταθλητής, η ομάδα που κατακτά τα τελευταία χρόνια περισσότερες φορές το πρωτάθλημα ή το κυνηγά είναι για αυτό τον πλανήτη το νερό. Αν δεν υπάρχει νερό σε αυτό τον πλανήτη, τα υπόλοιπα είδη θα νεκρώσουν, άρα και ο πλανήτης θα είναι άγονος, άρα δεν θα είναι ισχυρός.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτή της Premier League, ο σταθεροποιητής των τελευταίων χρόνων ήταν η Manchester United. Δεν εξετάζεται ο τρόπος που πήρε τα πρωταθλήματα αλλά το γεγονός ότι τα πήρε και αν δεν τα κατέκτησε, τα διεκδίκησε. Από το 1992 και έπειτα όπου η Manchester United μπαίνει για τα καλά στον κόσμο των πρωταθλημάτων οι αγγλικές ομάδες δίνουν το παρόν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και φέρνουν αρκετές επιτυχίες. Συγκεκριμένα, από το 1992 μέχρι το 2012 οι αγγλικές ομάδες συμμετείχαν 7 φορές σε τελικούς Champions League ενώ έχουν βρεθεί πάρα πολλές σε ημιτελικές φάσεις.
Από το 2012 και έπειτα, όταν και η Manchester United σταμάτησε πλέον να είναι ο σταθεροποιητής στην Premier League, οι αγγλικές ομάδες βρέθηκαν δύο φορές σε ημιτελική φάση Champions League, χωρίς όμως να αγγίξουν την πρόκριση (2014 η Chelsea που ηττήθηκε εντός έδρας από την Atletico, 2016 η City που αποκλείστηκε από την Real Madrid), ενώ μόλις πέρυσι μία ομάδα κατάφερε να φτάσει σε τελικό Europa League, η Liverpool, που ηττήθηκε από την Sevilla. Γιατί υπήρχαν τόσες λίγες επιτυχίες; Γιατί δεν υπήρχε μία ομάδα στην Premier League που να είναι σταθερά στην κορυφή ή να διεκδικεί το πρωτάθλημα ώστε να ισχυροποιηθούν και οι υπόλοιπες.
Τα ευρωπαϊκά και μη παραδείγματα
Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, τόσο στην Premier League όσο και σε άλλα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Από τη δεκαετία του 80′ που η Liverpool σταματά να κατακτά το πρωτάθλημα, οι επιτυχίες στην Ευρώπη είναι εξαφανισμένες, με την τελευταία επιτυχία να είναι τε σεζόν 1983-84 όταν η Liverpool βρέθηκε στον τελικό κόντρα στη Roma και νίκησε στα πέναλτι την ιταλική ομάδα.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η Ιταλία. Η Juventus ήταν ο σταθερός παράγοντας της Serie A τη δεκαετία του ’90 και του 2000 με τις ιταλικές ομάδες να μετρούν πολλούς τελικούς Champions League. Όμως μόλις υποβιβάστηκε τι συνέβη με το ιταλικό πρωτάθλημα; Έφυγε ο σταθερός παράγοντας και κατρακύλησε και το πρωτάθλημα.
Αντίστροφο παράδειγμα είναι η Γερμανία και η Bundesliga. Ένα πρωτάθλημα όπου η Bayern Munich είναι η σταθερά στην εξίσωση και πλέον έχουν ισχυροποιηθεί οι υπόλοιπες ομάδες με αποτέλεσμα το 2013 να έχουν «γερμανικό» τελικό στο Champions League και φέτος δύο ομάδες στα προημιτελικά της διοργάνωσης και άλλες δύο στο Europa League που κατατάσσονται στα φαβορί για την κατάκτηση του.
Η Premier League παρότι είναι το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, δεν έχει μία βασική δικλείδα ασφαλείας. Της λείπει ο σταθερός παράγοντας, ναι μεν είναι πιο εντυπωσιακό να υπάρχει κάθε χρόνο και διαφορετικός πρωταθλητής, όμως αυτό δεν βοηθά στην ισχυροποίηση των ομάδων σε διαχρονικό επίπεδο. Αν βρει τον σταθερό παράγοντας της, θα μπορεί να γνωρίσει ξανά μεγάλες επιτυχίες στην Ευρώπη.
