Ο Νίκος Γεωργόπουλος σχολιάζει την εικόνα της Southampton μετά το τελικό του League Cup και εξετάζει τους λόγους της αγωνιστικής καθίζησης της ομάδας.
Η Southampton τα τελευταία χρόνια έχει κερδίσει πολλούς φίλους σαν σύλλογος. Δεν είναι τόσο οι αγωνιστικές της επιτυχίες και οι διακρίσεις –χωρίς αυτό να σημαίνει πως διάγει διαδοχικές αποτυχημένες χρονιές- όσο η ικανότητα της να φέρει εις πέρας ένα αγωνιστικό σχέδιο σε βάθος χρόνου. Και η επιτυχία αυτή καθίσταται μεγαλύτερη αν αναλογισθεί κάποιος πως δεν έχει τον ίδιο προπονητή επί μία πενταετία ούτε τον ίδιο κορμό παικτών. Αντίθετα, κάθε χρόνο χάνει παίκτες κλειδιά από το έμψυχο δυναμικό της. Παρόλα αυτά παραμένει ανταγωνιστική.
Πριν μερικά χρόνια είχε προξενήσει αρνητικό αντίκτυπο η απόλυση του Nigel Adkins, του ανθρώπου που επανέφερε τους «Αγίους» στη μεγάλη κατηγορία με διαδοχικούς προβιβασμούς. Γρήγορα όμως ξεδιάλυνε το τοπίο το επιτυχημένο πέρασμα του MauricioPochettino. Το ίδιο συνέβη και όταν ο Αργεντινός τεχνικός αποφάσισε να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του και να πάει στο Λονδίνο και ήρθε ο Ronald Koeman. Η Southamptonσυνέχισε να κοιτάζει ψηλά και ας έχανε από… «επιδρομές» των μεγάλων της κατηγορίας κάθε χρόνο παίκτης στηρίγματα της ενδεκάδας.
Μετά τον Koeman επιλέχθηκε ο Claude Puel. Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έχει κατακτήσει ιδιαίτερους τίτλους στην καριέρα του ωστόσο έχει αφήσει παντού το στίγμα της αγωνιστικής του φιλοσοφίας. Και αυτό γιατί του αρέσει το επιθετικό ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Και η διοίκηση της Southampton, όταν τον επέλεξε το περασμένο καλοκαίρι, αποφάσισε να υιοθετήσει ξανά ένα πρότζεκτ. Ωστόσο κάπως παραλλαγμένο. Αποφάσισε να επενδύσει σε έναν άνθρωπο, ο οποίος ξέρει και αυτός να αναδεικνύει παίκτες όπως οι προκάτοχοί του αλλά θα έδινε στην ομάδα έναν διαφορετικό αγωνιστικό προσανατολισμό. Έναν προσανατολισμό βασιζόμενο στο καλό ποδόσφαιρο, την κυκλοφορία της μπάλας και την υπεροχή μέσα στο τερέν απέναντι στην πληθώρα των αντιπάλων.
Τη φετινή χρονιά, οι Saints ακροβατούν ανάμεσα στο να βρίσκονται ή όχι στην πρώτη δεκάδα του πρωταθλήματος. Ακόμη και αν δεν βρίσκονται εν αντιθέσει με τα δύο προηγούμενα χρόνια υπάρχουν αγωνιστικές εξηγήσεις για αυτό και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να μιλήσει για μία χρονιά αποτυχημένη. Η ευρωπαϊκή συμμετοχή στο EuropaLeague και ο αποσυντονισμός για μία ομάδα μη συνηθισμένη στην Ευρώπη, η μηδέποτε ουσιαστική αντικατάσταση του αρχηγού Fonte τον Ιανουάριο, οι σοβαροί τραυματισμοί παικτών όπως ο Austin ή ο Van Dijk, η πορεία ως τον τελικό του League Cup, το κάκιστοconversion rate με πολλές χαμένες ευκαιρίες σε πολλά παιχνίδια (είναι ένα από τα 5 χειρότερα της κατηγορίας εξάλλου) αλλά και κυρίως η αλλαγή φιλοσοφίας που προαναφέραμε όλα συνέβαλαν στο να δούμε μία μέτρια Southampton σε κάποιες περιόδους της χρονιάς.
Το να παίξεις το ποδόσφαιρο που επιθυμεί ο Claude Puel είναι δύσκολο. Απαιτεί χρόνο, όλα τα κατάλληλα υλικά και κυρίως αφομοίωση από τους παίκτες. Η Southampton μπορεί να ηττήθηκε με 4-2 την περασμένη Τρίτη στο Stamford Bridge αλλά έδειξε ειδικά στο πρώτο ημίχρονο πως βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Απέναντι στην επίδοξη πρωταθλήτρια Chelsea, κατέβηκε με αυτοπεποίθηση να παίξει το παιχνίδι της, άπλωσε το παιχνίδι της όπως επιθυμεί ο προπονητής της και είχε εικόνα απόλυτα ανταγωνιστική. Το ότι ηττήθηκε ή δέχθηκε τέσσερα τέρματα δεν αλλάζει κάτι από αυτά στο ελάχιστο. Η Southampton έχει αποδείξει ξανά πως στα κορυφαία παιχνίδια μπορεί και να παίξει ποδόσφαιρο αλλά και να τα διαχειριστεί. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από το να δει κάποιος τον τελικό του League Cup απέναντι στη Manchester United. Ή τα 180 λεπτά απέναντι στη Liverpool για τα ημιτελικά του θεσμού. Ή τα Manchester City–Southampton και Arsenal–Southampton για τον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος. Τα δείγματα γραφής της ομάδας που χτίζει ο Puel είναι εκεί. Δεν είναι λίγα. Ούτε ασφαλώς τυχαία.
Αυτό που χρειάζεται η ομάδα της νότιας ακτής είναι να συμπεριφερθεί απλά όπως ξέρει να κάνει καλύτερα από τον καθένα στο πρωτάθλημα. Να στηρίξει δηλαδή το σχέδιο που επέλεξε να ακολουθήσει. Σίγουρα δεν θα μείνει αλώβητη και φέτος. Ο Van Dijk είναι σχεδόν βέβαιο πως θα αποχωρήσει. Ίσως και ο Nathan Redmond. Οποιοσδήποτε και να αποχωρήσει όμως το scouting department της ομάδας του St’Marys έχει αποδείξει πως έχει εναλλακτική λύση και συνήθως βαθμολογείται με άριστα. Αυτό που χρειάζεται είναι να γίνουν τα θέλω τουClaude Puel πραγματικότητα. Αν αυτό συμβεί κατά το μεγαλύτερο έστω μέρος των απαιτήσεων του Γάλλου τεχνικού, η Southampton έχει το δικαίωμα να ονειρεύεται για την επόμενη σεζόν. Επέλεξε να ακολουθήσει ένα πλάνο εξίσου ανταγωνιστικό με το παρελθόν απλά διαφορετικό κάπως στις απαρχές του. Οφείλει και σίγουρα θα το στηρίξει. Το μέλλον σαν ομάδα της ανήκει απόλυτα.
